Award-winning of the Cinema Club

Today, Friday 29 September 2023, at 12:00 in the Michael Cacoyannis Foundation was held the award ceremony for the student short films of Secondary Education and Cyprus that participated in the competition “Did you study…cinema?” The competition is organized by the Directorate of Primary Education of Serres in collaboration with the Drama International Short Film Festival, the Educational Radiotelevision, the National Centre of Audiovisual Media and Communication, and the Embassy of Cyprus in Greece.

The ceremony was attended by representatives of the Hellenic Ministry of Education, Religious Affairs and Sports, the Ministry of Digital Governance, the Educational Radiotelevision, the National Centre of Audiovisual Media and Communication, the Drama International Short Film Festival, the Embassy of Cyprus in Greece, the Embassy of Israel in Greece, as well as the President of the Hellenic Institute of Educational Policy.

The Cinema Club of Evangeliki Model High School of Smyrna during the school years 2020-2021 and 2021-2022 was awarded the 3rd Prize in the category of “Fiction films (high schools)” with the film entitled “Did you send an sms?” The same prize was also awarded to this film in the student film competition “Camera Zizanio 2022”. The film deals with teenage life during the quarantine of covid-19 and the text messages people had to send in order to be allowed to exit their houses. You can watch the film here.

Congratulations to all the participants! We hope that our school students will continue to be distinguished for their artistic expression in future projects, too.

The supervising teachers

Eirini Arnaouti

Sotirios Kollias

Georgios Thodis

Ioanna Pseftogianni

C:\Users\pituf\OneDrive\Desktop\Βράβευση 'cinema...διάβασες;' 2023.jpg

D:\My photos\2023\2023.09.29 Βράβευση 'cinema...διάβασες;'_Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης\DSC01760.JPG

 

Βράβευση ταινίας Ομίλου Κινηματογράφου

Σήμερα, Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2023 και ώρα 12:00, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, πραγματοποιήθηκε η τελετή βράβευσης των μαθητικών ταινιών μικρού μήκους της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και της Κύπρου που συμμετείχαν στον διαγωνισμό “Cinema…διάβασες;” Τον διαγωνισμό διοργανώνει η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, με την Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση, το ΕΚΟΜΕ και το Σπίτι της Κύπρου.

Την τελετή τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωποι του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, της Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης, του ΕΚΟΜΕ, του Φεστιβάλ της Δράμας, της Πρεσβείας της Κύπρου, της Πρεσβείας του Ισραήλ στην Ελλάδα καθώς και ο Πρόεδρος του ΙΚΥ.

Ο Όμιλος Κινηματογράφου του Πρότυπου ΓΕΛ Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης κατά τα σχολικά έτη 2020-2021 και 2021-2022 βραβεύτηκε με το 3ο Βραβείο στην κατηγορία «Ταινίες μυθοπλασίας (λύκεια)» για την ταινία με τίτλο «Μήνυμα έστειλες;» Το ίδιο βραβείο έλαβε προηγουμένως και στον διαγωνισμό μαθητικών ταινιών “Camera Zizanio 2022”. Η ταινία πραγματεύεται τη ζωή των εφήβων κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του covid-19 και τη μετακίνηση κατόπιν αποστολής γραπτού μηνύματος. Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία εδώ.

Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες! Ελπίζουμε οι μαθητές του σχολείου μας να συνεχίσουν να διακρίνονται για την καλλιτεχνική τους έκφραση και σε μελλοντικές δράσεις.

Οι υπεύθυνοι καθηγητές

Ειρήνη Αρναούτη

Σωτήριος Κόλλιας

Γεώργιος Θώδης

Ιωάννα Ψευτογιάννη

C:\Users\pituf\OneDrive\Desktop\Βράβευση 'cinema...διάβασες;' 2023.jpg

D:\My photos\2023\2023.09.29 Βράβευση 'cinema...διάβασες;'_Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης\DSC01760.JPG

 

Εκδήλωση του Ομίλου Φιλαναγνωσίας

Την Παρασκευή 12/05/2023, ο Όμιλος Φιλαναγνωσίας του Πρότυπου ΓΕΛ Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, που οργανώνει η καθηγήτρια Λ. Καρίμαλη, φιλοξένησε την κ. Άννα Αφεντουλίδου, διακεκριμένη φιλόλογο και ποιήτρια που υπηρετεί στο ΙΕΠ στη Μονάδα Ανθρωπιστικών επιστημών και Φιλολογίας ως αναπληρώτρια συντονίστρια στη Μονάδα Ειδικής Αγωγής.

Κατά την επίσκεψή της οι μαθητές του τμήματος Α2΄Λυκείου και του Ομίλου Φιλαναγνωσίας συμμετείχαν σε ένα δίωρο Εργαστήριο Ποίησης που διενεργήθηκε υπό την εποπτεία της ιδίας. Την πρώτη ώρα πραγματοποιήθηκε ανάλυση του ποιήματός της ?Παίγνιον? από τη ποιητική συλλογή της ?Ιστορίες Εικονικής Ισορροπίας? (εκδόσεις Γαβριήλ), ενώ τη δεύτερη ώρα οι μαθητές ασκήθηκαν στη Δημιουργική Γραφή Ποιήματος με οδηγίες που δόθηκαν από την ίδια. Ευχαριστώ θερμά τη κ. Αφεντουλίδου για τη μοναδική ευκαιρία που πρόσφερε στους μαθητές να συμμετέχουν σε μια βιωματική ανάλυση του ποιητικού της έργου, αλλά και στην άσκηση δημιουργίας δικού τους ποιήματος. Κατόπιν συζήτησης μαζί της, προσβλέπουμε σε μελλοντικές εκτενείς συνεργασίες του Ομίλου Φιλαναγνωσίας κατά το επόμενο σχολικό έτος.

Λία Καρίμαλη

Δράση στο μάθημα της Αγγλικής Γλώσσας Β’ τάξης, με βάση το θεατρικό έργο “Οι 12 ένορκοι”

 

Όταν ο Reginald Rose κλήθηκε ως ένορκος σε μια υπόθεση ανθρωποκτονίας σε Δικαστήριο της Νέας Υόρκης το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε γκρινιάζοντας ήταν «Γιατί εμένα;».

Όταν όμως βρέθηκε σε ένα δωμάτιο αντιμέτωπος με έναν παράξενο άντρα του οποίου η μοίρα ήταν ξαφνικά λίγο πολύ στα δικά του χέρια, ολόκληρη η στάση του άλλαξε.

Αυτό το προσωπικό βίωμα αποτέλεσε την αφορμή για να γράψει το θεατρικό έργο «οι 12 ενόρκοι», το οποίο μετέπειτα ο Σίντνεϊ Λουμέτ μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το 1957.

Μια ταινία που διαδραματίζεται ολόκληρη μέσα σε ένα δωμάτιο, με την κάμερα να είναι διαρκώς σε κίνηση και να δημιουργεί τέτοια ένταση, αποδεικνύοντας ότι πολλές φορές η δημιουργικότητα και η φαντασία είναι δυνατότερες από την εικόνα.

Μια ταινία ανυπολόγιστης αξίας. Όχι μόνο καλλιτεχνικής, αλλά και κοινωνικής-πολιτικής. Μια διατριβή πάνω στην αντικειμενικότητα της αλήθειας, στην αναγκαιότητα της δίκαιης μεταχείρισης, την αξία της διαφορετικότητας, την επικινδυνότητα των προκαταλήψεων, την μαζικοποίηση των συνειδήσεων. Μια ταινία που βγαίνει έξω από τους τέσσερις τοίχους του κλειστοφοβικού δωματίου όπου διαδραματίζεται και αποκτά μια πανανθρώπινη διάσταση.

Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα ? ζητήματα εργάστηκαν στο πλαίσιο του μαθήματος των Αγγλικών οι μαθητές της Β? Λυκείου και το αποτέλεσμα είναι τόσο εντυπωσιακό όσο και ευρηματικό. Αξιοποιώντας ποικίλες μορφές έκφρασης, έδωσαν τις δικές τους ερμηνείες κι απόψεις, παρουσίασαν την δική τους οπτική, τις δικές τους εκδοχές, με εργαλεία τους την φαντασία, τη συνεργασία και τη δημιουργικότητα.

Εδώ μπορείτε να απολαύσετε τη δουλειά τους.

https://padlet.com/liakost/12-angry-men-the-project-1jtju0wuqt778ytl

Πηγές:

Reginald Rose and the Journey of 12 Angry Men, Phil Rosenzweig, 2021, Fordham University Press

Περιοδικό Σινεμά, Πάνος Αχτσιόγλου https://www.cinemagazine.gr/themata/arthro/12_angry_men_review-130635845/

Πηγές εικόνων:

http://www.footlightsgallery.com/imagelg/12angrymen.jpg

https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=20056587

Χάρτινοι Γερανοί ως Σύμβολο Ειρήνης στον κόσμο

Το Origami ήταν αρχικά γνωστό στην ιαπωνική κουλτούρα ως orikata, και έγινε γνωστό ως origami το 1880. Στην Ιαπωνία, την Κίνα και την Κορέα, ο γερανός πιστεύεται ότι ζει για 1.000 χρόνια, αντιπροσωπεύει την καλή τύχη και τη μακροζωία και τα φτερά του πιστεύεται ότι παρέχουν προστασία. Οι Ιάπωνες αγαπούν ιδιαίτερα τον γερανό και συχνά τον αναφέρουν ως το «πουλί της ευτυχίας». Εξασκούν το origami και δωρίζουν τις χάρτινες δημιουργίες τους σε φίλους και συγγενείς. Σήμερα, το origami συνεχίζει να είναι ένα δημοφιλές χόμπι στην Ιαπωνία και σε όλο τον κόσμο.

Γερανοί origami, δημιουργίες μαθητών/τριών του σχολείου μας

Χαρακτηριστική ιστορία στην Ιαπωνία αποτελεί η ζωή της Sadako Sasaki, ενός νεαρού κοριτσιού που έζησε στην Χιροσίμα το 1945 και πέθανε από λευχαιμία. Η Sadako και η οικογένειά της ζούσαν στη Χιροσίμα ένα μίλι από το σημείο όπου έπεσε η βόμβα. Όπως και όλοι οι κάτοικοι της Χιροσίμα, η οικογένεια Sasaki ήρθε αντιμέτωπη με οικονομικές δυσκολίες, έλλειψη τροφής και αβεβαιότητα για το μέλλον. Η Sadako ήταν ένα χαρούμενο υγιές παιδί, γρήγορη δρομέας και δημοφιλής στους συμμαθητές της. Στην ηλικία των δώδεκα ετών εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα λευχαιμίας και η εισαγωγή της στο νοσοκομείο κρίθηκε αναγκαία. Η ίδια καθ? όλη την διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο παρέμεινε αισιόδοξη και γεμάτη ελπίδα.

The Story of Sadako Sasaki (U.S. National Park Service)

Φωτογραφία της Sadako Sasaki

Με δική της πρωτοβουλία η Λέσχη Νέων του Ερυθρού Σταυρού έδωσε στην Sadako και στα άλλα παιδιά που έμεναν στο νοσοκομείο γερανούς origami. Οι γερανοί Origami πιστεύεται ότι βοηθούν τους ανθρώπους που ήταν άρρωστοι να γίνουν ξανά καλά. Όπως λέει η ιαπωνική λαογραφία ένας γερανός μπορεί να ζήσει για χίλια χρόνια, και ένα άτομο που διπλώνει έναν γερανό origami για κάθε έτος της ζωής ενός γερανού θα εκπληρωθεί μια επιθυμία του. Η ιστορία των γερανών origami ενέπνευσε την Sadako. Είχε ένα νέο πάθος και σκοπό να πραγματοποιήσει την επιθυμία της να γίνει ξανά καλά διπλώνοντας χίλιους γερανούς origami. Έτσι η Sadako έφτιαξε συνολικά χίλιους τριακόσιους γερανούς ώστε η μια και μοναδική της επιθυμία, να θεραπευτεί, να πραγματοποιηθεί. Η ίδια όμως απεβίωσε την ίδια χρόνια στο δωμάτιό της. Οι γερανοί από το 1945 αποτελούν παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης.

Η ιστορία της Sadako έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής και προσαρμόστηκε σε μυθιστορήματα, παιδικά βιβλία, ταινίες, anime, ακόμη και τραγούδια, που την έκαναν το σύμβολο όλων «των παιδιών της βόμβας». Στη μνήμη των παιδιών αυτών μέσα στο πάρκο Peace Memorial Park υπάρχει μνημείο αφιερωμένο σε αυτά. Στην κορυφή του έχει ένα άγαλμα ύψους εννέα μέτρων που δείχνει την Sadako. Στην ανοιχτή της αγκαλιά είναι ένας χρυσός γερανός. Το άγαλμα αφιερώθηκε στις 5 Μαΐου 1958, την Ημέρα του Παιδιού. Στη βάση του μνημείου υπάρχει η ακόλουθη επιγραφή:

«Αυτή είναι η κραυγή μας

Αυτή είναι η προσευχή μας

για την οικοδόμηση της ειρήνης στον κόσμο»

Monument de la paix des enfants ? Wikip?dia

Το μνημείο στο Peace Memorial Park

The Story of Sadako Sasaki (U.S. National Park Service)

Λεπτομέρεια του αγάλματος

Με πρωτοβουλία των μαθητών του σχολείου μας, μαθητές από την Α? Λυκείου δίπλωσαν χάρτινους γερανούς για να διακοσμήσουν το σχολείο και κάθε τάξη στο πλαίσιο της δράσης για την αισθητική αναβάθμιση των χώρων του σχολείου, με υπεύθυνες καθηγήτριες (αλφαβητικά): Χρύσα Αγγελίδου, Παναγιώτα Ματθέ και Ιωάννα Ψευτογιάννη.

Δημιουργία μαθητών/τριών μας

Πηγές κειμένου:

https://www.nps.gov/articles/000/the-story-of-sadako-sasaki.htm

https://mymodernmet.com/origami-crane-meaning/

https://voyapon.com/sasaki-sadako-atomic-bomb-hiroshima/

https://en.wikipedia.org/wiki/Hiroshima_Peace_Memorial_Park

Πηγές εικόνων:

https://www.nps.gov/articles/000/images/crane-memorial.jpg

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cd/20181111_Childrens_Peace_Monument.jpg/640px-20181111_Childrens_Peace_Monument.jpg

Άρθρο από τους: Ερριέτα Αρμάου, Βασίλειο Καλτσή.

 

Διαγωνισμός Φωτογραφίας: «Το Κάλλος στην σύγχρονη πόλη!»

Η πόλη. Αστικός ιστός. Εσύ. Ο νέος άνθρωπος.

Κρατώντας ένα κινητό που στη σύγχρονη ζωή αποτελεί προέκταση του εαυτού, περιδιαβαίνεις δρόμους και στενά της Αθήνας, μιας γκρίζας σύγχρονης μεγαλούπολης, αναζητώντας όμορφες εικόνες, ή και όχι τόσο όμορφες που όμως έχουν κάτι να πουν. Ένα μήνυμα να στείλουν. Εικόνες που μπορούν να γίνουν συναρπαστικές! Που ανακαλύπτουν και αναδεικνύουν το κάλλος αυτής της μαγικής πόλης!

Πάρε μέρος στο διαγωνισμό με έμπνευση και φαντασία, και ανακάλυψε το κάλλος της Αθήνας με τη δική σου ματιά! Στείλε το δικό σου μήνυμα. Δείξε αυτό που οι μεγάλοι δεν μπορούν να δουν και μάθε τους τι σημαίνει ομορφιά!

  • Οι πιο καλλιτεχνικές φωτογραφίες θα επιλεγούν για την έκθεση φωτογραφίας με τίτλο: ?Το Κάλλος στη σύγχρονη πόλη?, καθώς και δώρα θα δοθούν στους νικητές του διαγωνισμού.
  • Κατάθεση φωτογραφιών μέχρι τις 16 Απριλίου (Πάσχα).
  • Επιλογή φωτογραφιών για έκθεση και για βράβευση από επιτροπή μέχρι τις 31 Μαΐου.
  • Η ανακοίνωση αποτελεσμάτων και η απονομή βραβείων θα οριστούν σε επόμενο χρόνο.

 

Οι μαθητές μιλούν ..”on camera”

Στο πλαίσιο του ομίλου Δημοσιογραφίας οι μαθητές του 15μελούς εκφράζουν τις σκέψεις τους. Δείτε το βίντεο στον Ευαγγελιοφόρο.

Έκδοση ειδικού τεύχους του Ευρωπαϊκού Επιστημονικού περιοδικού Open Schools Journal for Open Science αφιερωμένο στις εργασίες μαθητών/τριων του Ομίλου Σύνδεσης Εκπαίδευσης & Εργασίας.

 

Το νέο τεύχος του Ευρωπαϊκού Επιστημονικού Περιοδικού Open Schools Journal for Open Science Vol. 5 No. 1 (2022): Open Schools Journal for Open Science – Special Issue

https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/openschoolsjournal/issue/view/1801

είναι ειδικά αφιερωμένο στις δραστηριότητες και τις εργασίες των μαθητών/ριών μας, του Ομίλου «Σύνδεσης Εκπαίδευσης & Εργασίας», που υλοποιήθηκε στο Πρότυπο Γενικό Λύκειο Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, το σχολικό έτος 2021-22, με υπεύθυνη εκπαιδευτικό την Μαθηματικό (M.Sc, M.ed) κα Αργύρη Παναγιώτα, σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τον Σύνδεσμο Αποφοίτων της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, τον Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων Λυκείου Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και υπό την Αιγίδα του Δήμου Νέας Σμύρνης.

Το Open Schools Journal for Open Science είναι το πρώτο ευρωπαϊκό επιστημονικό περιοδικό με αξιολόγηση από ομότιμους καθηγητές, που δέχεται πρωτότυπες εργασίες γραμμένες από μαθητές από σχολεία Πρωτοβάθμιας έως και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από όλη την Ευρώπη υπό την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών τους σε όλες τις πτυχές της Επιστήμης, της Μηχανικής και της Τεχνολογίας.

Ο κατάλογος των άρθρων των μαθητών/τριών:

Ζευγαρίδης Α., Δαλέζιος, Π. (2022). Γενετική Επιδημιολογία: Μελέτη πληθυσμών και αίτια εκδήλωσης ασθενειών. Open Schools Journal for Open Science, 5(1). Retrieved from https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/openschoolsjournal/article/view/30336

Nomikou, M. D., & Nikolopoulou, T. (2022). Νανοϊατρική και καρκίνος του πνεύμονα. Open Schools Journal for Open Science, 5(1). https://doi.org/10.12681/osj.30364

Λάμπρου Ε., Κονδύλη Μ., & Νάσιος Α. (2022). Θεωρία πιθανοτήτων για την διάγνωση του καρκίνου του μαστού. Open Schools Journal for Open Science, 5(1). https://doi.org/10.12681/osj.31492

Οικονομόπουλος Ι.-Σ. (2022). Εισαγωγή στην εγκληματολογία. Open Schools Journal for Open Science, 5(1). https://doi.org/10.12681/osj.30337

Βικάτος Δ., & Λουρίδας Π. (2022). Αναζήτηση νέων Σωματιδίων στο CERN. Open Schools Journal for Open Science, 5(1). https://doi.org/10.12681/osj.31482

Nikolopoulos, K. (2022). Η ?βιομηχανία? της δωρεάς οργάνων. Open Schools Journal for Open Science, 5(1). https://doi.org/10.12681/osj.30366

Μπεζιργιαννίδης Χ. (2022). Οι ψυχικές επιπτώσεις της πανδημίας στα παιδιά και τους εφήβους. Open Schools Journal for Open Science, 5(1). https://doi.org/10.12681/osj.30357

Χριστοπούλου Α. (2022). Τρόποι αντιμετώπισης του άγχους της πανδημίας. Open Schools Journal for Open Science, 5(1). https://doi.org/10.12681/osj.30296

Καρασσαβίδη Φ. (2022). Αρχιτεκτονική και φυσικές καταστροφές. Open Schools Journal for Open Science, 5(1). https://doi.org/10.12681/osj.31484

 

Συμμετοχή της Σχολής μας στον Διαγωνισμό Video με θέμα Πειράματα Φυσικών Επιστημών της ΠΑΝ.Ε.Κ.Φ.Ε.

Η Σχολή μας συμμετείχε με δυο video στον σχετικό διαγωνισμό:

(α) Εκτίμηση του αριθμού Avogadro με απλά μέσα:

(β) Αντιδράσεις απλής αντικατάστασης αλογονοϊόντων στη μικροκλίμακα:

 

 

 

 

 

Ρεπορτάζ: Η προστασία των ρεμάτων ως αναγκαία προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των πλημμυρών

Τα τελευταία χρόνια οι πλημμύρες, ακόμη και μέσα στον αστικό ιστό, είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται όλο και συχνότερα με καταστρεπτικές συνέπειες όχι μόνο για τις υλικές υποδομές αλλά και για την ασφάλεια των πολιτών του λεκανοπεδίου. Τα ρέματα της Αττικής, αν και ελάχιστα πλέον, προσφέρουν σημαντική βοήθεια στη διαχείριση των πλημμυρών ενώ ταυτόχρονα αποτελούν σημαντικούς βιότοπους με πλούσια βλάστηση και σπάνια είδη ζώων και φυτών. Η προστασία τους επομένως κρίνεται επιτακτική για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μικρών και μεγάλων. Για το θέμα αυτό οι μαθητές της Β΄ Λυκείου: Άννα Γιαννέα, Ελεάννα Κουλουριώτη και Βασιλεία Κριτάκη, στο πλαίσιο της Δράσης Δημοσιογραφίας, απευθύνθηκαν στην υπεύθυνη του Δικτύου Πολιτών για τη Διάσωση του Ρέματος της Πικροδάφνης, κα Ροδούλα Κωνσταντινίδου, η οποία έδωσε χρήσιμες πληροφορίες για την αξία της προστασίας των τελευταίων ανοιχτών ρεμάτων της Αττικής.

Κυρία Κωνσταντινίδου πως προκαλούνται οι πλημμύρες και τι ρόλο παίζουν τα ρέματα;

Οι πλημμύρες είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι φυσικό γιατί τα ποτάμια ουσιαστικά είναι αγωγοί που μαζεύουν το νερό μιας λεκάνης, της υδρολογικής λεκάνης, και το οδηγούν σε έναν αποδέκτη, είτε είναι λίμνη είτε είναι θάλασσα. Αποστραγγίζουν δηλαδή τη λεκάνη έτσι ώστε να μην πλημμυρίζει. Όταν έχουμε μεγάλη βροχόπτωση ξαφνικά δέχονται πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα νερού και η κύτη τους καμία φορά δεν επαρκεί, δεν είναι αρκετή για να χωρέσει το νερό, άρα λοιπόν έχουμε την υπερχείλιση. Είναι δηλαδή σαν ένα ποτήρι. Όταν βάλουμε παραπάνω νερό από ό,τι μπορεί να χωρέσει τι κάνει το ποτήρι; Υπερχειλίζει. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τα ρέματα. Είναι ενοχλητικό; Όχι. Η υπερχείλιση είναι πάρα πολύ ευεργετική για την φύση. Όταν βγαίνει το νερό, και διασκορπίζεται πάνω στο έδαφος, αυτό αρχίζει και κατεισδύει, δηλαδή φιλτράρεται μέσα από το έδαφος, και καταλήγει στον υδροφόρο ορίζοντα. Άρα λοιπόν έχουμε εμπλουτισμό των υδροφόρων οριζόντων τους οποίους χρησιμοποιούμε για να πίνουμε νερό και να αρδεύουμε. Τα πλημμυρικά πεδία είναι πάρα πολύ ευεργετικά, τα λέμε και πλημμυρικές ζώνες και πρέπει να τα διατηρούμε έτσι. Τώρα λοιπόν το πρόβλημα πως ξεκινάει; Οι άνθρωποι (οι οποίοι θεωρούμαστε τα εξυπνότερα όντα αλλά τελικά δεν είμαστε), χτίζουν πάνω σε αυτές τις πλημμυρικές ζώνες ή χτίζουν πολύ κοντά στα ρέματα, θα λέγαμε κολλητά στα ρέματα. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι εδώ αρχίζει ο κίνδυνος των υπερχειλίσεων. Ακόμη χειρότερα, σε αρκετές περιπτώσεις, επιχώνουν τα ρέματα, δηλαδή μπαζώνουν και στενεύουν την κύτη του ρέματος και χτίζουν εκεί, δημιουργούν καλλιέργειες, σπίτια, κήπους ή δρόμους. Και εκεί λοιπόν ξεκινάει το πρόβλημα στις πόλεις. Οι άνθρωποι δηλαδή έχουν καταπατήσει, έχουν στερήσει τον ζωτικό χώρο, τον οποίο χρησιμοποιεί το ποτάμι στην μεγάλη πλημμύρα, προκειμένου να χωρέσει το νερό του και να το οδηγήσει στην θάλασσα.

?Έχουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην Αττική;

Όλες. Δεν υπάρχει ρέμα που να μην έχει καταπατηθεί. Και το χειρότερο πολλά έχουν εγκιβωτιστεί. Από τα 1300 ρέματα τα οποία υπήρχαν στην Αττική, αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο μερικές δεκάδες τα οποία είναι τμηματικά ελεύθερα, ανοιχτά δηλαδή.

Από πότε εντοπίζεται αυτό το πρόβλημα;

Τις τελευταίες δεκαετίες στην Αττική υπάρχουν επιχώσεις. Είχαμε έναν τεράστιο ρεματικό πλούτο, τον οποίο έχουμε χάσει γιατί τα ρέματα έχουν εγκιβωτιστεί. Ίσως κι αυτή τη στιγμή από κάτω μας να περνάει ρέμα. Τώρα, αυτό δεν σημαίνει ότι το ρέμα «χάνει τα δικαιώματά του», είτε ως φυσικός σχηματισμός είτε ως νομική υπόσταση. Δηλαδή το ρέμα που πιθανώς περνάει αυτή τη στιγμή κάτω από την Ευαγγελική πρέπει να οριοθετηθεί, να υπάρχει ως ρέμα. Διότι σε περίπτωση που συμβεί κάτι, αν δηλαδή σπάσει ο αγωγός που το έχει εγκιβωτίσει, θα διεκδικήσει τα δικαιώματά του να είναι ελεύθερο, και θα γκρεμίσει ό,τι κτίσμα και όποια ανθρώπινη κατασκευή υπάρχει στην επιφάνεια τους εδάφους. Το κομμάτι που καθορίζει πού υπάρχει ρέμα και πού υπάρχει καταπάτηση, λέγεται οριοθέτηση. Πρακτικά τίθενται δύο οριογραμμές, με τις οποίες ορίζεται ότι αυτός ο χώρος ανήκει στο ποτάμι και από κει και πέρα μπορεί να κάνει ο άνθρωπος ό,τι θέλει. Ορίζονται δηλαδή οικιστικές χρήσεις και δημόσιοι χώροι, δίνεται η δυνατότητα στον άνθρωπο να κάνει παιδικές χαρές, χώρους περιπάτου, κοινωφελείς χώρους, βιομηχανικές ζώνες, καλλιέργειες. Χώρους δηλαδή έξω από τις οριογραμμές του ποταμού. Άρα λοιπόν η μεγάλη μάχη γίνεται για να μπουν σωστά οι οριογραμμές του ποταμού. Διότι αυτόν τον χώρο, σε μια μεγάλη πλημμύρα (κάθε 50, 100 ή 1000 χρόνια, δεν έχει σημασία πότε, πάντως θα συμβεί) θα τον χρησιμοποιήσει το ποτάμι κατεβάζοντας μεγάλο όγκο νερού. Αυτό είναι το κομβικό σημείο.

Υπάρχει νομοθεσία η οποία να απαγορεύει όλες αυτές τις ενέργειες που περιγράψατε;

Δυστυχώς πρόκειται για μία κατάσταση που έχει παγιωθεί, είναι υφιστάμενη, την έχουμε κληρονομήσει από τους παππούδες μας και τώρα γίνεται μάχη μεταξύ των πολιτών από τη μια πλευρά, οι οποίοι επικαλούνται, πολλές φορές και χωρίς τίτλους ότι έχουν την ιδιοκτησία περιοχών, και του κράτους από την άλλη, το οποίο συχνά ανέχεται αυτή την κατάσταση. Οι περισσότεροι ωστόσο είναι καθαρά καταπατητές. Το 2018 άρχισε η πολεοδομία να καταγράφει τα αυθαίρετα κτήρια. Εντοπίστηκαν 180 κτίρια στις περιοχές μεταξύ του Φαλήρου και του Αγίου Δημητρίου και επιβλήθηκαν υψηλά πρόστιμα. Ωστόσο προκλήθηκε κοινωνικός σάλος και έτσι η διαδικασία σταμάτησε. Τίθεται κοινωνικό και ανθρωπιστικό δίλημμα και ερωτήματα: Τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Λες ότι θα κάνεις σωστή οριοθέτηση και ότι θα δώσεις στο ποτάμι το χώρο του; Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι πρέπει κάποια σπίτια να γκρεμιστούν. Επιπλέον τίθεται και το ζήτημα της αποζημίωσης.

Πώς λύνεται επομένως αυτό το πρόβλημα;

Θα πρέπει να υπάρξει μια κοινωνική πολιτική, να υπάρξουν απαλλοτριώσεις ή αντιπαροχές με σπίτια που θα δοθούν έξω από τις περιοχές αυτές και ταυτόχρονα να δοθεί στο ποτάμι ο χώρος του. Σε αντίθετη περίπτωση ο ιδιοκτήτης θα μείνει στο σπίτι με δική του ευθύνη και χωρίς δυνατότητα αποζημίωσης όταν έρθει η μεγάλη πλημμύρα. Στην ουσία πληρώνουμε εμείς στους καταπατητές, αυτούς που είχαν την πονηριά να χτίσουν μέσα στα ρέματα.

Θεωρείτε ότι οι καταπατητές έκτισαν εκεί συνειδητά;

Βεβαίως συνειδητά και αφελώς. Ορισμένοι έκτισαν προκειμένου να αποκομίσουν κέρδη από το χτίσιμο πολυκατοικιών. Ορισμένοι εργολάβοι χτίζουν μεγάλες πολυκατοικίες και μπαζώνουν συνειδητά.

Ποιος είναι ο κίνδυνος για τα οικήματα που βρίσκονται πάνω στο ρέμα;

Τα οικήματα που βρίσκονται σε μία ροή, επειδή είναι ακριβώς στις όχθες του ρέματος, κινδυνεύουν. Σε μια πιθανή υπερχείλιση θα κινδυνεύσουν ανθρώπινες ζωές.

Ποια είναι η σωστή οριοθέτηση για το ποτάμι σε περίπτωση πλημμύρας;

Πολύ ωραία ερώτηση! Που ξέρουμε εμείς ποιες είναι οι μπαζωμένες περιοχές; Το ξέρουμε μόνο και μόνο επειδή είμαστε γεωλόγοι; Λοιπόν η διαδικασία της οριοθέτησης γίνεται με αεροφωτογραφίες οι οποίες υπάρχουν από το 1939. Αποτυπώνουμε δηλαδή τα ρέματα με βάση αυτές τις φωτογραφίες, οι οποίες τραβήχτηκαν όταν δεν υπήρχαν καταπατήσεις και αυτά ήταν στη φυσική τους μορφή. Εφαρμόζουμε σχεδιαστικά προγράμματα με τον υπολογιστή και «ρίχνουμε» την καινούργια κοίτη πάνω στην παλιά και αυτόματα βλέπουμε ποια σπίτια και ποιοι δρόμοι «πέφτουν μέσα». Συγκρίνουμε δηλαδή την παλιά κοίτη με την καινούργια.

Πόσο αισιόδοξη είστε ότι μπορεί να βρεθεί λύση και να απολαμβάνουμε τη φύση και την ομορφιά των ρεμάτων;

Αυτό είναι το στοίχημα. Χωρίς αισιοδοξία δεν προχωράς στη ζωή, δεν κάνεις βήμα. Κάθεσαι στον καναπέ σου. Αγώνα κάνουμε κι εμείς. Την Πικροδάφνη τη σώζουμε 25 χρόνια τώρα. Είναι η τέταρτη ή η πέμπτη μελέτη που καταφέραμε να ακυρωθεί από το 2020. Οι μελέτες αυτές προβλέπουν νομιμοποίηση όλων των καταπατήσεων και δημιουργία στενής κοίτης με τσιμέντο στις όχθες. Άρα δεν θα έχουμε αυτή τη φυσική βλάστηση, τα οικοσυστήματα και τα πουλιά. Στη θέση τους θα τοποθετηθούν συρματοκιβώτια τα οποία χρησιμοποιούνται στην οδοποιία. Στην ουσία είναι κουτιά από πέτρες. Ωστόσο, πέρα από την περιβαλλοντική καταστροφή είναι ένα υλικό που δεν αντέχει στο ποτάμι. Σε δέκα χρόνια το σύρμα διαβρώνεται, ακόμα και αν είναι γαλβανισμένο, με αποτέλεσμα να ξεχειλίζουν οι πέτρες και να μην στηρίζονται τα πρανή εξαιτίας της μεγάλης υγρασίας. Επιπλέον, όταν εγκιβωτίζεις ένα ρέμα, προκαλείς μεγάλη ταχύτητα στη ροή του νερού σε μία πλημμύρα. Το νερό, δηλαδή, γίνεται ξαφνικά τρείς φορές πιο ορμητικό ανάλογα με το υλικό που τοποθετείται, γιατί αλλάζει ο συντελεστής τριβής. Όταν μικραίνει ο συντελεστής, το νερό τρέχει πολύ ορμητικά και είναι πολύ πιο καταστροφικό.

Αυτό δεν θα προκαλούσε τρομερά προβλήματα όπως και πλημμύρες;

Ναι θα προκαλούσε. Όπως έγινε παλαιότερα και με τον Ιλισσό όπου το μπετόν δεν άντεξε και κατέρρευσε. Συνεχώς εκπονούνται νέες μελέτες με τις οποίες επιχειρείται να γίνει το ρέμα της Πικροδάφνης αγωγός. Το ίδιο επιχειρείται και για τα άλλα ρέματα της Αττικής. Ευτυχώς εδώ έχουμε μια ιστορία, μια παράδοση αν θέλετε. Κάνουμε αγώνα και ακυρώνουμε αυτές τις μελέτες. Τα καταφέρνουμε εδώ και 25 χρόνια και ελπίζουμε και στο μέλλον.

Υπεύθυνοι Δράσης Δημοσιογραφίας: Δημήτρης Κομηνός, Κατερίνα Τσαχτσαρλή

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή.